ΜΑΙΜΟΥ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΥ Ο ΣΠΥΡΟΣ ΛΟΥΗΣ

Κάποτε, πριν από τη χούντα, αλλά και μετά, στη μεταπολίτευση, τρέχανε κάποιοι και το λέγανε ο Μαραθώνας της Ειρήνης, στη μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη. 

Ο καθένας ό,τι γουστάρει, λέει. Τι δουλειά έχει η ειρήνη και η φιλία και η αλληλοκατανόηση των λαών κι άλλες τέτοιες μπούρδες με το γεγονός, το νόημα του γεγονότος που ενέπνευσε το αγώνισμα του μαραθώνιου;
Το 490 πριν τον Ιησού ήρθε το σκοτάδι της Ανατολής εναντίον του Φωτός της Δύσεως, της Ελλάδος. Κέρδισαν οι Αθηναίοι τη Μάχη του Μαραθώνα κι ένας δρομέας έτρεξε να αναγγείλει το θρίαμβο στην Αθήνα.

Ο Γάλλος φιλέλληνας Μισέλ Μπρεάλ πρότεινε στον βαρώνο ντε Κουμπερντέν να συμπεριληφθεί ο δρόμος 40 χιλιομέτρων από τον Μαραθώνα στο Παναθηναϊκό Στάδιο, στους Α’ Ολυμπιακούς αγώνες, το 1896. Αργότερα, και συγκεκριμένα στους βαλκανικούς αγώνες, καθιερώθηκε στα 42.195 μ. η κλασική διαδρομή.

Το 1896 από τον Μαραθώνα ξεκίνησαν 17, στην Αθήνα τερμάτισαν πέντε. Πρώτος ο Σπύρος Λούης, και κάποιοι επιμένουν, Έλληνες είμαστε, ρε, ότι είχε κόψει δρόμο και αλεπουδιάρικα μπήκε πρώτος στο Στάδιο. Αυτά τα ολίγα και τελευταία με αφορμή ότι το 1940, σα σήμερα 26 Μαρτίου, πέθανε στο Μαρούσι και στα 67 του χρόνια (φώτο) ο Σπύρος Λούης, όχι και ποτέ ο θρύλος του.